Heb jij mensen om je heen op wie je kunt terugvallen als het niet goed met je gaat? Iemand die er echt voor je is als je steun nodig hebt? Dat hoeven er niet veel te zijn. Het gaat meer om de kwaliteit van het contact dan het aantal mensen. Ook één goede vriend of vriendin is al heel waardevol.
En hoe gedraag jij je als je niet lekker in je vel zit, als er iets vervelends is gebeurd of je hebt een verlies of tegenslag te verwerken? Zoek je in zo’n geval iemand op om dit te delen, je verhaal te kunnen doen of om steun te zoeken? Of trek je je in zo’n geval juist terug in je schulp en je eigen huis en deal je hier in je eentje mee?
Het is best lastig om gevoelens te delen met anderen, juist als je je kwetsbaar voelt. Om emoties als verdriet, boosheid of schaamte te laten zien aan een ander. Daarvoor moet je je veilig voelen bij de ander, er moet een vertrouwensband zijn.
Ik merk dat cliënten vaak niet helemaal goed van zichzelf weten hoe zij zich gedragen als het niet zo lekker met hen gaat. Dat mensen uit hun omgeving dit soms beter weten dan zij zelf.
Wil je meer inzicht in hoe jij je gedraagt? Leg iemand in je omgeving dan de volgende vragen eens voor:
Wat doe ik als ik niet lekker in mijn vel zit? Zoek ik dan steun bij jou of een ander en deel ik mijn gevoelens op zo’n moment?
Of zie je me juist niet als het niet lekker met me gaat? Trek ik me terug in mijn huis en kom ik pas weer tevoorschijn als het weer goed met me gaat?
Als je dit doet, probeer dan echt te luisteren naar wat de ander vertelt. Schiet niet gelijk in de verdediging of kom niet gelijk met een weerwoord dat het volgens jou heel anders is. Ga hierover geen discussie aan. Het gaat er om wat de ander voor ervaringen met jou heeft. Hoe hij of zij jou ziet. Het kan zo maar zijn dat het beeld dat je van jezelf hebt heel anders is dan het beeld dat de ander van jou heeft. Juist dat geeft je interessante informatie over jezelf.
Probeer echt te ontvangen wat de ander van jou ziet en hierover vertelt. Het is best spannend om je eerlijk uit te spreken over zoiets persoonlijks. Dat vraagt wel wat moed. Waardeer dat door alleen maar te luisteren. Je kunt hooguit wat vragen ter verduidelijking stellen. Bedank tot slot de ander oprecht voor zijn of haar eerlijkheid.
Zo’n gesprek kan confronterend zijn. Het is op z’n minst raar als iemand jou anders ziet dan jij jezelf. Het kan ook pijnlijk zijn wat de ander zegt. Je kunt er een oordeel over hebben. Of het kan afbreuk doen aan het goede beeld dat je van jezelf hebt.
Misschien ga je zo'n gesprek niet eens aan. Durf je dit helemaal niet. Of misschien weet je niet aan wie je dit zou kunnen vragen. Ook dat zegt al veel en kan confronterend en pijnlijk zijn. Alleen hierover nadenken kan je al inzichten geven.
Ik weet uit eigen ervaring dat zo'n gesprek aangaan niet makkelijk is, maar het was heel verhelderend toen ik het wel deed. Ik dacht altijd dat ik best een open mens was. Toen vertelde die ander me dat zij me eigenlijk niet ziet als het niet goed met me gaat. Dat ik altijd voor een ander klaarsta, maar zelf niet naar een ander ga om lastige gevoelens te delen. Dat was even slikken en ik moest mijn zelfbeeld bijstellen. Maar het zette me ook op het pad om voorzichtig meer van mezelf te laten zien, juist op momenten dat ik me down voel.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring!
Ga deze uitdaging aan en mail me je ervaringen, dat mag naar info@elsbethstaal.nl of via de contactpagina. Ik hoor het graag.
Heb je behoefte om nog over dit onderwerp met me door te praten, dan bied ik je een gratis coaching gesprek aan. Gewoon omdat ik het graag doe. Ik wil ook jou verder helpen om meer grip op je leven te krijgen.