Anna groeide op in een gezin met een jongere broer en zus. Haar moeder was ziekelijk. Ze kon de zorg voor de kinderen niet echt aan en er waren periodes waarin zij dagenlang op bed doorbracht. Als oudste kind zag Anna dat haar broer en zus niet de zorg kregen die zij nodig hadden. Anna ging taken van haar ouders overnemen en voor haar zusje en broertje zorgen. Dat deed ze goed voor een meisje van elf jaar. Haar ouders waren blij met wat ze deed en vol lof over haar zelfstandigheid. Dit gaf Anna een goed gevoel en ze ging hierdoor nog beter haar best doen.
Er was alleen niemand die voor Anna zorgde en die aandacht voor haar had. Dat knaagde aan haar en ’s avonds in bed voelde ze dit gemis en het maakte haar verdrietig. Maar dan dacht ze weer aan de trots die ze in haar ouders ogen zag en zette ze dit gevoel aan de kant. Ze was nodig en belangrijk in dit gezin.
Anna trok heel onbewust de conclusie dat er niemand voor haar was. Zij moest het alleen uitzoeken, er was geen hulp voor haar. Stiekem had ze de hoop dat ze, door nog beter haar best te doen, de aandacht van haar ouders zou trekken en zij toch nog meer liefde en aandacht van hen zou krijgen.
Anna heeft zich ontwikkeld tot een heel zelfstandige vrouw. Ze kan prima haar boontjes doppen, is sociaal en heel behulpzaam naar haar omgeving. Soms wat te behulpzaam. Want als een ander steeds maar weer wat voor jou doet wil je ook weleens wat terugdoen. Geven en nemen moet wel in evenwicht zijn, anders voelt het niet goed. Helaas krijgt niemand de kans om Anna te helpen.
Haar onbewuste overtuiging dat er niemand voor haar is maakt dat Anna nooit om hulp vraagt. En als ze hulp aangeboden krijgt vertrouwt ze eigenlijk niet dat het ook gemeend is. En dus wimpelt ze dit af in de trant van: “Het is niet nodig hoor, ik red het wel”. Hiermee houdt ze anderen op afstand. Wat het maakt haar ook verdrietig, het bevestigt haar weer in het gevoel er alleen voor te staan.
Het zou Anna helpen als ze zich bewust werd van haar onderliggende overtuigingen. Zodat zij kan leren open te staan voor de welgemeende hulp van anderen en dit leer te ontvangen. Bij Anna moet geven en nemen weer in evenwicht koment, zodat anderen wat dichterbij haar kunnen komen en er ook voor haar kunnen zijn.