Jort is 49 als hij door een reorganisatie op het werk thuis komt te zitten. Het afscheid nemen van zijn werk valt hem zwaar. Jort was goed in zijn werk als trainer, hij gaf er alles voor en was trots op zijn prestaties. Nu zit hij thuis en piekert hij veel. Hij blijft meer en meer passief en somber op de bank zitten. Jort voelt zich een loser, het afscheid van zijn werkende bestaan valt hem zwaar.
“Ik heb er veel over nagedacht hoe ik me anders kan opstellen, zodat ik weer wat meer plezier krijg in mijn leven. Ik wil dit verlies achter me laten en verder gaan. Ik heb van alles bedacht, maar het lukt me niet. Mijn goede voornemens verzanden steeds weer. En ik blijf maar piekeren en malen. Ik kom er niet uit met alleen mijn gezonde verstand. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet doen.”
In de intake wordt duidelijk dat Jort vooral veel last heeft van zijn gevoel een loser te zijn. Ook zou hij graag wat minder piekeren en meer uit zijn hoofd komen. “Er is bij mij veel afstand tussen verstand en gevoel, ik zou dit graag anders willen.” Hiermee gaan we aan de slag. Na een aantal sessies zullen we evalueren en kijken we of het Jort brengt wat hij hoopt.
Jort voelt dat hij weer de regie heeft genomen over zijn leven, dat alleen doet hem al goed. Mijn lichaamsgerichte benadering is even lastig voor hem. Hij is niet gewend om zijn lichaam te voelen en zijn gevoelens er te laten zijn. In plaats van, zoals hij gewend was, verklaringen te zoeken met zijn hoofd.
Het ontslag van zijn werk raakt Jort in een oud gevoel uit zijn jeugd. Zij vader had altijd alle aandacht voor zijn broer die goed kon leren. Voor Jort had hij weinig aandacht, want die was veel liever met zijn handen aan het werk. Jort sloot zich op in zijn eigen wereldje, ook al had hij hierdoor weinig plezier en mistte hij de betrokkenheid zijn vader. Het feit dat zijn vader hem niet zag zoals hij was en hem waardeerde om wie hij was, maakte dat hij dacht: “Ik ben blijkbaar niet de moeite waard’. En Jort ging nog meer zijn best doen, in de hoop dat zijn vader hem zou waarderen voor zijn harde werken. Deze houding en overtuiging nam Jort mee zijn leven in. Hij voelt zich nu zonder baan weer iemand die niet de moeite waard is.
Met lichaamsgerichte oefeningen en de juiste vragen gaat Jort steeds meer voelen. In de veilige setting van mijn praktijkruimte leert hij zijn gevoelens toe te laten. Van sommige gevoelens had hij werkelijk geen idee, die had hij diep weggestopt. Pijnlijke dingen uit het verleden eigent Jort zich weer toe en hij wordt zich bewust van de overtuigingen die hij aan heeft genomen. Langzamerhand gaat Jort zich beter en sterker voelen.
Als Jort en ik na 10 maanden afscheid nemen neemt zegt hij: “Ik ben zo gegroeid. Ik had nooit kunnen denken dat mijn lijf en mijn gevoel mijn leven zo zouden verrijken. Ik ben er heel blij mee dat ik deze stap gezet heb. Als ik me nu niet goed voel durf ik stil te gaan zitten en me af te vragen wat ik voel. Dat doet me zo goed!”